Όσες φορές κι αν γεννηθείς Χριστέ μου
πάντα μια φάτνη θα διαλέγεις
και ένα αχυρένιο λίκνο
Γιατί της αγάπης τα σκουτιά
δε θέλουν πλούτη
μονάχα Φως για να γνωρίσεις το άδολο χνώτο της ανάσας της και την ανέσπερη χαρά της προσφοράς της.
Κι αν σου μυρίσει σμύρνα ή λιβάνι ή αν οι παλάμες σου γυαλίσουν από της χρυσόσκονης την άχνη τότε μπορεί το χέρι κάποιου Μάγου να σε άγγιξε που θέλει να σου πει πως είσαι ικανός να νιώσεις ένα αλλιώτικο Χριστουγεννιάτικο ξημέρωμα.
Από την εκπαιδευτικό του σχολείου μας Γιώτα Λαμπροπούλου